B-L-O-G 19: Ik loop een marathon en neem mee….. de finish en mijn AD(H)D….
Afgelopen week was ik in gesprek met een jonge dame van 18jaar. We bespraken de bijzondere klik die we hebben. Deze meid heeft gelukkig al meer geleerd over haar ADD dan toen ik haar leeftijd had. Wat is het dan toch fijn dat je elkaars verhaal herkent en kunt erkennen.
Ze baalt ervan dat ze altijd overal bij stil moet staan. Altijd keuzes maken. Altijd rekening houden met je energie-level. En toen vertelde ik haar het verhaal over mijn marathon…..
Soms heb ik het gevoel dat ik een marathon loop. Het is een prachtige wedstrijd en ik zit goed in mijn vel. Mijn gehele lijf schreeuwt ‘Kom op Hetty, je kan het!”
Mijn hoofd spreekt me moed in: “Zie je wel, je hoeft je geen zorgen te maken, jij kunt de finish makkelijk halen, met 2 vingers in je neus”. En daar is hij dan, de finish….. nog maar een paar honderd meter te gaan……
En dan ineens weet ik het weer, ik voel het, ik kan het bijna proeven…… Mijn geweten gaat met me aan de haal…… in luttele seconden spreekt het me toe:
– “Weet je het zeker dan jij die finish over wil?
– Je weet eigenlijk zelf dat het ‘t beste is om nu te stoppen.
– Als je nu doorgaat, ga je gigantisch over je eigen grenzen en daar moet je de komende weken dan voor boeten”.
Dus daar sta ik dan, nog geen honderd meter voor het einde van de wedstrijd…. aan de grond genageld….. En iedereen komt langs me gerend…. Zij ‘mogen’ wel over de finish omdat zij nog credits genoeg hebben, althans zo lijkt het.
En ik? Ik druip teleurgesteld af omdat ik nu echt heel bewust moet kiezen voor mijn lijf en mijn hoofd en niet voor de fun, het feest, de eer, de roem…… en dat voelt als verliezen, de 4e plek, net geen podium —-
Het meisje keek me aan en knikte. Veel woorden hadden we niet nodig want we begrepen elkaar.
Toch maak ik van deze gelegenheid gebruik om jou uit te leggen wat de gedachte is achter de marathon:
Want zo voelt het namelijk als ik in een goede flow zit. Ik kan de hele wereld aan en geniet voor 10! En aan dat genieten zit een groot gevaar….. want als ik over mijn grens ga (teveel genieten?), dan is er veel werk aan de winkel. Het is te vergelijken met het met het herstel na een blessure….
Gelukkig is het tegenwoordig enkel een kleine kneuzing als ik mijn grens voorbij ben gegaan…. En gelukkig weet ik nu ontzettend goed dat het soms beter is om op tijd te stoppen….
Maar dat neemt niet weg dat ik er wel eens flink de pee in heb als ik me voortijdig moet terugtrekken…. En wat ik nog vervelender vind is het steeds opnieuw bewust moeten zijn met wat je mogelijkheden en beperkingen zijn; steeds opnieuw de afweging maken om iets wel- of niet te doen. Dat blijft gewoon een taaie klus.
Dus leuker kunnen we het niet altijd maken, en makkelijker eigenlijk ook niet……
Het volgende blog gaat over de innerlijke criticus bij ADHD of ADD
Fijne groet,
Hetty
De AD(H)D ervaringsexpert
En ik heb hier nog veeeel meer blogs voor je!
Mocht je een vraag willen stellen of iets willen delen, dat kan hier.