B-L-O-G 35: Ik ga autorijden en neem mee…. Een doos bonbons en mijn AD(H)D…
—
Dit is een herhaling van blog 17 geinspireerd op de ‘praline-theorie’ van Dr. Luc Isebaert, oprichter van het Korzybski Instituut. Ik plaats het ter nagedachtenis aan Luc †30-09-2019. Hij heeft ons meegegeven dat Oplossingsgericht Werken geen techniek is maar een ‘State of Mind’. Ik bewonder wie hij was en wat hij ons heeft nagelaten.
—
Trots rijd ik in onze nieuwe auto van gezin naar gezin. Er stroomt en overweldigend gevoel van materiele rijkdom door mijn aderen. Maar helaas is dat maar voor even. Want al snel bekruipt me een ongemakkelijk gevoel….
’s Avond zit ik met manlief op de bank met een glaasje wijn en ik start een gesprekje: “Schat, even over de nieuwe auto…” Ik probeer het er voorzichtig in te koppen: “Binnen nu en een aantal weken zal het best wel eens kunnen zijn dat één van ons het eerste krasje heeft gereden”…
Verbaasd kijkt hij me aan en tegelijk zie ik zijn gezichtsuitdrukking veranderen. “Ja, nu je het zegt, we zullen er niet aan ontkomen en ik ben ook wel eens benieuwd wie van ons de ongelukkige zal zijn”.
“Dat moet toch ook anders kunnen?” zeg ik. “Wat zullen we hierover eens afspreken?”. Ik wil mezelf natuurlijk indekken maar ik weet ook dat manlief graag hetzelfde zou willen doen. En, laten we eerlijk wezen, dat eerste krasje gaat er komen, hoe dan ook. En daarbij….dat eerste krasje doet het meeste pijn, ook al is het een tweedehandsje.
Na wat wikken en wegen spreken we het volgende af: als het eerste krasje gereden is, koopt één van ons een flinke doos bonbons. Maakt niet uit wie de ‘schuldige’ is, maakt niet uit wie deze eerste dans ontsprongen is. We gaan er nog steeds vanuit dat het PER ONGELUK gebeurt omdat geen van beide de intentie heeft om een persoonlijke handtekening achter te laten in de nu nog glimmende lak.
Tevreden nemen we een slok van de koele witte wijn en langzaam beginnen mijn wangen te gloeien. De wijn doet zijn werk maar ook mijn liefde voor manlief en onze gekke ideetjes doet me goed; geen welles-nietes spelletje, geen ‘ge-ja-maar-jij-ook-altijd’.
Hoe doen jullie dat? Is jullie gezin bestand tegen een krasje? Spelen jullie dan het verwijtende spel of leg je alles meteen bij jezelf zoals ik dat vroeger deed?
Wees eerlijk en reëel:
• Nieuw speelgoed zal gegarandeerd eens beschadigen
• Een ‘zondagse broek’ zal vanaf de eerste minuut nooit meer nieuw zijn
• Een gamend kind slaat ooit om in boosheid, tilt of een vliegende controler….
Ga je er dan meteen vanuit dat het opzet is of geef je iemand de mogelijkheid om te leren van een misser….. Staat PER ONGELUK in jullie woordenboek?
Wij hebben onze ‘nieuwe-auto-situatie’ omgedacht. PER ONGELUK wordt nu PER GELUK want…. Met een doos lekkere bonbons krijgt toch iedereen het voordeel van de twijfel?????
Mijn zoon, wat hou ik van hem. Daarom hier een blog voor hem.
Fijne groet,
Hetty
De AD(H)D ervaringsexpert
Wil je nog een blog lezen? Dat kan hier.
Heb je een vraag over AD(H)D of wil je iets delen, stuur me dan hier een bericht.