B-L-O-G 41: Ik krijg een diagnose en neem mee… een aandachttekort en mijn AD(H)D…
Het is inmiddels 8 jaar geleden (min 1 maand) dat ik bij de psycholoog zat om mijn psychodiagnostisch onderzoek te bespreken. Die dag zou ik te horen krijgen of ik wel of geen AD(H)D zou hebben.
Ik was erg zenuwachtig. Vooral omdat ik bang was voor een negatieve uitslag zodat ik nog steeds niet zou weten wat er met me aan de hand was.
De psycholoog deed zijn verhaal. Ik heb echt geen idee meer wat hij allemaal gezegd heeft. Het was met cijfers en uitkomsten als opbouw naar de voor mij zo belangrijke climax.
En toen kwam het verhaal over aandachttekort. Ook daar kan ik me niet heel veel van herinneren. Mijn excuses naar de psycholoog die ontzettend zijn best deed om me alle ins en outs te vertellen.
Ik heb het even opgezocht: ik scoorde 6 op 9 bij het criteria aandachttekort. Deze uitkomst in combinatie met de andere uitslagen wees uit op een verhoogd risico op ADHD, het overwegende onoplettend type, ook wel ADD genoemd.
Oftewel, de diagnose mocht officieel gesteld worden en dat was voor mij een enorme verlossing. Ik was blij en verdrietig tegelijk. Eindelijk de erkenning dat ik niet gek was.
🛎 Eindelijk kon ik gaan ontdekken hoe ik in elkaar stak.
🛎 Eindelijk kon ik korte metten gaan maken met al die vernietigende overtuigingen over mezelf die zich hadden vastgezet in mijn hoofd.
Toch bleef het woord aandachttekort maar in mijn hoofd spoken:
⏳ Was ik dan iemand die teveel aandacht nodig heeft?
⏳ Was ik iemand die heel veel aandacht vraagt?
⏳ Gaf ik te weinig aandacht aan anderen (ik vond mezelf namelijk al best heel erg overweldigend)?
Ik benaderde het voornamelijk vanuit het perspectief van hoe andere mensen mij zagen. Blijkbaar was ik mezelf voortdurend aan het vergelijken met anderen. Alsof anderen een maatstaaf zouden zijn voor wat ‘normaal’ is.
Oorzaken van het vergelijken waren voornamelijk onzekerheid, stress, teveel willen, teveel moeten (van mezelf), heel veel gevoelens zoals onzekerheid en schuldgevoel. Ik had continu het gevoel dat anderen gewoon het leven leefden en alles voor elkaar kregen en dat ik bij het minste of geringste door mijn hoefjes ging. Tel daarbij nog wat onverwerkte gebeurtenissen en de dagelijkse prikkels zoals dingen zien, horen, proeven, voelen op en je zult begrijpen dat burn-out en depressie geregeld op de loer lagen.
Inmiddels weet ik gelukkig beter. Aandachttekort betekent dat mijn hersenen moeite hebben om aandacht te geven aan de dingen die op dat moment belangrijk zijn. De aandacht zit wel eens op de verkeerde plek, op het verkeerde thema. De aandacht gaf destijds vooral voorrang aan emoties en gevoelens en niet aan een praktische handeling zoals het plegen van een lastig telefoontje. En toch functioneerde ik gewoon. Op de automatische piloot en dit putte me uit.
In mijn brein gebeurde het volgende: door de stress, prikkels en schade uit het verleden zat mijn werkgeheugen bomvol. En als je bedenkt dat het werkgeheugen een plek is in je brein met een beperkte capaciteit, dan wordt het heel lastig om hoofd en bijzaken te scheiden en het is nog lastiger om in het hier en nu te blijven om bijvoorbeeld een gesprek te volgen (zoals het gesprek met de psycholoog).
Toen ik mezelf ging verdiepen in mijn AD(H)D en ik aan de slag ging met onverwerkt leed, kwam er ruimte vrij in mijn brein omdat het me lukte om informatie door te schuiven naar het lange termijngeheugen. Zie het als een fikse opruiming in je hoofd; de thema’s zijn er nog wel maar zitten geordend in een kast achter glazen deuren.
Het belangrijkste voor mij was dat moeilijke thema’s eindelijk konden verzachten waardoor ze niet meer steeds te pas en te onpas opplopten.
Hierdoor kreeg ik meer energie en kon ik de dagelijkse prikkels beter verdragen. Mijn creativiteit kwam terug en ik kreeg weer behoefte om nieuwe dingen te leren.
Het leven kreeg weer meer waarde en glans en dat deed mijn omgeving ook zichtbaar goed.
Mijn vicieuze cirkel was doorbroken waardoor er nieuwe mogelijkheden en kansen op mijn pad kwamen en nog steeds komen. En ik ben dol op het grijpen van kansen!
AD(H)D betekent continu bouwen aan je veerkracht. Lees hier hoe ik dat doe.
Fijne groet,
Hetty Cornelis
De AD(H)D ervaringsexpert