B-L-O-G 48: Ik barst soms van zwaarmoedige gevoelens en neem mee
Ik barst soms van zwaarmoedige gevoelens en neem mee….. de emotionele opruiming en mijn AD(H)D….
Laatst las ik een artikel over het dragen van emotionele pijn.
Tja hoe doe ik dat? Het dragen van mijn pijnen? En om welke pijnen gaat het dan?
Er zijn AD(H)D kenmerken van mezelf waar ik niet zoveel moeite meer mee heb, ik heb er geen pijn meer van, ik kan er mee dealen:
• De wetenschap dat ik hoofd en bijzaken moeilijk kan onderscheiden
• Het feit dat ik schaamteloos om mijn eigen grapjes moet lachen omdat ik het in beelden voor me zie
• De momenten dat ik struikel over mijn woorden als ik enthousiast word of moe
De emotionele lading van deze kenmerken zijn in de loop der jaren milder geworden. Het verzachten van oud zeer, acceptatie van deze tekortkomingen, onvoorwaardelijk in mezelf geloven en loslaten dat ik hierin nog steeds moet groeien en ontwikkelen.
Dat is wat anders met kenmerken zoals:
• Zo stuiteren van enthousiasme dat ik de volgende dag een flinke dip heb
• Steeds op zoek zijn naar uitdaging en nieuwe mogelijkheden, een ellendig soort perfectionisme waardoor ik geregeld blokkeer in creativiteit
• Mijn wisselende draagkracht. Soms kan ik de hele wereld aan en soms lig ik als een natte krant onder de brievenbus; niet wetend waar mijn plekje is en hoe ik terug op moet krabbelen tot plezier, creativiteit en ontspanning.
Bovenstaande situaties nemen veel verschillende emoties met zich mee zoals schaamte, angst, onzekerheid, boosheid en verdriet. Ik zie het als een confrontatie met wat ik NIET kan. En dat overkomt me dan meestal na een drukke periode of een moment van pittige teleurstelling. Heel frustrerend (ook zo’n heerlijke emotie).
Jarenlang heb ik deze gevoelens genegeerd. Hierdoor zijn post-traumatische stress en depressie ontstaan. En ik zeg je, dat wil ik echt niet nog eens!
Dat betekent niet dat ik bij de pakken neer ga zitten. Ik heb een manier ontdekt hoe ik weer kan herstellen. Ik noem het mijn emotionele opruiming:
Op het moment dat ik word overweldigd door emotie, zorg ik dat ik tijd voor mezelf maak en neem. Die tijd gebruik ik om DOOR de emotie heen te gaan. Luisteren naar mijn lijf en hoofd. Waar heb ik behoefte aan?
Soms helpt het om de natuur in te gaan; een wandeling of op de fiets (ik heb een kekke nieuwe!!!!).
Soms helpt het om een bank-dag in te plannen met een dekentje, thee en een bakje nootjes.
En soms helpt het me om muziek te draaien waardoor de emoties eruit kunnen komen (voorkeur…. Di-Rect!!!!!). Een potje janken voor mijn bestwil. Klaar met opkroppen en verstoppen. Mijn keel gaat dan ontzettend veel pijn doen alsof er een soort krop in de weg zit. En als alle emoties eruit zijn, dan voelt de boel weer wat soepeler en opener aan.
Het is de meest kwetsbare kant van mezelf welke ik het liefst in mijn eentje ervaar. Op een veilig plekje in mijn huis, op een moment dat ik niet gestoord kan worden.
Het is meteen een heel pijnlijke ervaring die heel veel energie kost. Maar ik geef deze energie liever weg aan mezelf dan dat ik blijf rondlopen als een tikkende tijdbom met ontploffingsgevaar.
Nee, ik kies ervoor om mezelf te herpakken zodat ik verder kan met de fijne dingen van het leven als professional, moeder en mens.
Sommige kinderen vallen op, ze hebben een lampje boven hun hoofd. Lees hier het blog.
Fijne groet,
Hetty
De AD(H)D ervaringsexpert
Nieuwsgierig naar andere blogs over het AD(H)D brein? Klik hier.