B-L-O-G 26: Ze nam afscheid en nam mee….. op eigen kracht en haar recente diagnose AD(H)D….

Na 2 jaar gezinscoaching is het tijd om af te sluiten. Vorige week was ik al wezen lunchen met haar 9-jarige zoon en vandaag zouden moeder en ik een wandeling maken en een lekkere bak koffie drinken aan de Zeeuws-Vlaamse kust.

Trouwens, even tussendoor…. Wat ben ik toch een ongelooflijke bofkont dat ik de ruimte kan opzoeken met mijn klanten. De zee, het strand, de duinen…… niets heerlijker dan de buitenlucht voor een goed gesprek…..

Even terugkieke (op z’n zeeuws)…

2 jaar geleden maakte ik kennis met 2 zwaar vermoeide ouders. Het huilen stond hen nader dan het lachen. Hoe kom je als ouders op 1 lijn? Hoe hou je je stuur vast in de opvoeding bij 2 jonge kinderen waarvan er in ieder geval eentje alle kanten op stuitert? Hoe hou je het leuk met elkaar? Hoe hou je het vol voor jezelf?

Avond aan avond spraken we over wat er wél goed ging en we deelden ervaring over heel veel verschillende manieren van opvoeden. En dat werkte!
Ouders kozen samen een eigen opvoedstijl die passend was bij hun als ouders en die aansloot bij de behoefte van de kinderen. En na een paar maanden kwam er meer rust en ruimte.

Toen bleek dat de oudste zoon problemen had op school met concentreren en de sociale, kwamen er gesprekken met de juf en al snel bleek dat er meer nodig was om te achterhalen wat de behoefte was van deze knul.
Ouders besloten om een diagnostisch onderzoek te starten en deze jongen bleek kenmerken van AD(H)D te hebben met als resultaat de officiele diagnose.

Veel kwartjes vielen op zijn plaats voor zowel ouders, de jongen als voor school. We gingen als het ware dezelfde taal spreken zodat de jongen op de juiste manier begeleid kon gaan worden. Ik bleef met ouders werken en startte een traject met de zoon als kindercoach.

Moeder en zoon maakten veel visueel in huis en enkele regeltjes werden aangepast. Op de wc kwam bijvoorbeeld een handgeschreven kaartje met ‘handen wassen’ met 4 peilen er omheen. Op zijn ontbijtbordje kwam een briefje te liggen met peilen naar zijn medicatie.

Moeder besloot om aan te sluiten bij mijn 3-delige ervaringstraining ‘Doe de AD(H)D’ en deelde opgedane kennis met haar man. Ik merkte de verwarring want deze moeder herkende zichzelf enorm in de verhalen en aanpak. Ze besloot daarom om een onderzoek te starten voor zichzelf. Enkele maanden later kwam daar ook de diagnose: AD(H)D. Moeder vond eindelijk erkenning en herkenning in haar gevoel van ‘anders’ zijn.

En nu….. nu zitten we samen een verse appelbol te eten en kijken uit over de zee. Wat begrijpen we elkaar goed. Wat herkennen we veel in- en van elkaar. En weet je, hoe lastig het soms ook is…. Als het zo gelijkgestemd voelt tussen ouder(s) en coach…. Dan is het tijd om afscheid te nemen. Want gelijkgestemd betekent ook dat mensen in hun kracht staan…… Ze verdienen dan de ruimte om op eigen kracht verder te gaan.

Met het volste vertrouwen neem ik afscheid…. En we zullen elkaar vast nog wel spreken…… niet meer als moeder en als coach….. maar als ervaringsdeskundigen onder elkaar.

Klik hier door naar mijn brief aan Mark Rutte

Fijne groet,
Hetty
De AD(H)D ervaringsexpert

Nieuwsgierig naar andere blogs?

Mocht je vragen hebben na aanleiding van dit blog, stuur me dan hier een bericht.