B-L-O-G 62: Viespeukerijtjes

BLOG 62

Weet je wat vies is?

• Nagelbijten aan je tenen, tot bloedens toe
• Snotjes aan de muur smeren of aan een kussen
• Ruiken aan je vinger als het op een donker plekje is geweest
• Iemands arm likken of in het gezicht

Iedereen weet dat kinderen vieze dingetjes doen, ik heb het zelf ook gedaan (nagelbijten is nog over, zonder velletjes en bloed gelukkig).

• Sommige gewoonten hebben te maken met het ontdekken van je lijf; wat voel ik, ruik ik, proef ik en wat vind ik lekker?
• Soms gaat het over je ontwikkeling; tot hoever kan ik gaan
• Soms is het een vorm van prikkelverwerking; tot rust komen, de focus verleggen of juist beter kunnen focussen door vies te friemelen.

Dat laatste is iets wat veel voorkomt bij kinderen met b.v. ADHD, ADD of autisme.
Voor ouders zorgt dit gedrag voor schaamte. Vanuit deze schaamte gaan ze hun kind corrigeren wat vaak niet helpt. Ze voelen zich machteloos en er ontstaat boosheid en frustratie en dat is niet helpend als je je kind deze gewoonte wil afleren.…..

Als nagelbijten of snotsmeren de enige zorg is bij jouw kind, dan heb je alle energie en tijd om hiermee aan de slag te gaan. Maar vaak spelen er meer zorgen waardoor je alle creativiteit uit de kast moet halen om met deze problemen aan de slag te gaan.

Soms is het dan fijn als er iemand meedenkt zodat er kleine stapjes gemaakt kunnen worden. Ook bij de viespeukerijtjes.
Een eerste stap is dat we ons niet richten op het stoppen of volledig wegnemen van het gedrag. Als we er vanuit gaan dat dit gedrag op de een of andere manier nuttig of helpend is voor een kind, dan komt er al iets meer luchtigheid in de situatie.
We kijken naar de veiligheid en gezondheid van het kind, we kijken wat er mag blijven bestaan in het gedrag en we gaan op zoek naar alternatieven zonder dat we ons richten op het proberen weg te nemen van het gedrag of de gewoonte:

• Hoe kun je je kind teennagels laten bijten zonder dat het blijft bloeden met kans op ontsteking?
• Maar hoe kan je een kind toch snot laten smeren zonder dat het door je hele huis zit?
• Hoe kun je een kind laten likken zonder dat je zelf moet gruwelen van je natte wangen en armen?

Hier enkele voorbeelden uit mijn praktijk hoe ouders hiermee aan de slag zijn gegaan:

Nagelbijten:
Een jongen met ADHD beet op de nagels van zijn tenen. Ouders kochten verschillende soorten pleisters. 6 tenen werden gepleisterd en 4 bleven vrij om te bijten. Het pleisteren werd dagelijks afgewisseld zodat de gebeten tenen tijd kregen om te herstellen van het bijtgeweld. De jongen mocht zelf kiezen welke pleisters en samen bekeken ze welke tenen er aan de beurt waren. Zo kon hij blijven nagelbijten maar had een deel van de regie over zijn eigen tenen.

Snot smeren:
Zo heeft een moeder een snotkaart gemaakt waarop gekleurde kloddertjes staan afgebeeld. Deze kaart hangt op 3 prominente plekken in huis. Het kind mocht zelf de het plaatje kiezen van de geprinte snotjes en ook mocht hij zelf de 3 plekken uitkiezen. Zo lag de focus (nog) niet op het stoppen met smeren maar wel op controle over waar de snotjes zouden komen. Het meedenken van het kind is ook hier weer heel belangrijk.

Ruiken aan je vinger:
Ieder kind komt in een fase waarin het zijn of haar lijf gaat ontdekken. Ruiken aan je vingers hoort daar ook bij (wees eerlijk, iedereen doet dat wel eens, toch). Kinderen met een gevoelig brein en gevoelige zintuigen willen deze gewoonte wel eens in stand houden waardoor er ongemakkelijke situaties ontstaan. Hierover kun je duidelijke afspraken maken met je kind zodat je hem of haar erop kunt aanspreken: Je mag met je vingers aan die plekjes zitten. Dat doe je als je alleen bent. En als je eraan wilt ruiken doe je dat ook als je alleen bent zoals op de wc, onder de douche of op je kamer, dat mag je zelf weten. We spreken af dat je daarna je handen wast.

Likken:
Toen een moeder vertelde over het likken van haar zoon, merkte ik dat ze dat heel vervelend vond. Niet alleen voor het oordeel van anderen maar ook voor zichzelf. Als haar zoontje haar likte op haar armen, handen, hals of gezicht, \vond ze dat een heel akelig gevoel. Daarbij was het mannetje heel temperamentvol waardoor ze het likken toeliet omdat de situatie anders zou escaleren door zijn woede uitbarstingen. Daardoor durfde ze hem niet te begrenzen en liet ze het toe.

Moeder ging in gesprek met haar zoontje en ze gaf aan dat hij haar mag likken als hij daar behoefte aan heeft. Hij moet het dan wel eerst vragen en bij toestemming mag hij haar linkerhand likken. Het jongetje was heel blij dat hij toestemming kreeg hiervoor. Het likken is sterk verminderd, moeder vindt het nog steeds heel onaangenaam maar op deze manier is het wel te handelen voor haar en…. zo hebben moeder en zoon meer energie en ruimte aan de slag te gaan met de woede uitbarstingen van het jongetje.

Viespeukerijtjes, we kunnen er een heel groot ding van maken maar dan wordt het voor kinderen ook een heel groot ding. En of dat helpend is, daar twijfel ik aan.

Ik heb mijn nagelbijten nog niet afgeleerd en dat ben ik ook niet van plan. Ik ben zelf van mening dat ik behoorlijk beschaafd nagelbijt dus ik heb ook niet de motivatie om er iets aan te doen.

Dat beschaafde betekent onder andere dat ik het zoveel mogelijk beperk tot nagelbijten voor de tv en tijdens het autorijden.

Dus mocht je me een keer inhalen op de Nederlandse snelweg….. dan ben ik druk bezig met mijn viespeukerijtje…. want dan zit ik waarschijnlijk met een vinger in mijn mond…. op mijn nagels te bijten

In mijn volgende blog vertel ik je over de ideale killer voor angst en paniek.

Fijne groet,
Hetty
De AD(H)D ervaringsexpert

Krijg je er geen genoeg van? Lees dan hier verder.

Voor een vraag of het delen van een ervaring, stuur me hier een bericht.