B-L-O-G 15: Ze is moeder en neemt mee….. de fiets van haar dochter met ADD…
Lezen? Ik luister liever hier naar dit blog…
Dit verhaal is al enkele jaren oud. Het gaat over een lieve en dierbare moeder die mij eens vertelde over haar dochter met ADD. Over een meisje die inmiddels een jonge vrouw is.
De diagnose was voor deze ouders destijds eerder een bevestiging dan een schok. Ouders konden verder met hun zoektocht zodat het meisje zich op een passende manier kon gaan ontwikkelen. En dat ging niet altijd van een leien dakje:
• De lagere school was een tijd van veel begeleiding, veel contact tussen ouders en school.
• Het antwoord op de vraag: wel of geen medicatie werd een zoektocht met allerlei nare bijwerkingen, doseringen maar ook met mogelijkheden.
• De gevoeligheid van dit meisje en de grote fascinatie die ze had voor ingewikkelde ‘probleemvriendschapjes’ maakte ouders soms radeloos (ik was trouwens ook zo’n meisje).
En toen kwam de puberteit. De tijd waarin alles nog eens extra vergroot werd. Verleidingen lagen op de loer en deze ouders wilden natuurlijk niet dat dochterlief het spannende pad nam. Nee, liever gewoon uitgaan tussen 13 en 16uur naar een theehuis en af en toe een bioscoopje met papa als taxi-chauffeur….. maar ja, hoeveel invloed heb je daarop als je kind zich gaat losmaken (wat overigens heel gezond is)?
En toen kwam mijn grote verwondering en bewondering……
Moeder vertelde mij het volgende:
“Kijk Hetty, het enige wat wij als ouders kunnen doen is een huis creeëren waar onze kinderen onvoorwaardelijk welkom zijn en waar alles bespreekbaar is. Anderen kunnen zeggen wat ze willen maar ik heb een dochter die me nog steeds alles eerlijk vertelt. Natuurlijk draait mijn maag wel eens om als ze weer met een spannend verhaal thuis komt…. Maar ze vertelt het wel”.
Ik werd nieuwsgierig….. hoe zou ze dat doen? Een huis waar haar kinderen altijd welkom zijn en waar alles bespreekbaar is?
Ze vertelde verder:
“Ik zal een heel eenvoudig voorbeeld noemen: Dochterlief komt soms thuis met de bus terwijl ze ’s morgens op de fiets is vertrokken. Eerst denk je dat het luiheid is maar bij doorvragen bleek dat ze écht dacht dat ze ’s morgens met de bus was vertrokken.
Tja, en dan zit er voor mij maar 1 ding op: ik pak de auto en we rijden naar school om haar fiets op te halen.
Ik weet dat sommige ouders dit verwennerij vinden maar ik weet wel beter….. waar hebben we het over? Over het ophalen van een FIETS……. Zo eenvoudig is het.
Wij hebben zoveel grotere zorgen om de avonturen van onze dochter…… dan is het ophalen van een FIETS geen verwennerij….. het heeft zelfs enorme voordelen: tijdens de autorit met dochterlief komen de mooiste gesprekken tot stand….
En dat is weer dat huis waar mijn kinderen alles mogen vertellen en waar ze meer dan welkom zijn, ook in de auto”.
Credits gaan naar deze lieve moeder. Wat heb ik veel van haar geleerd!
Volgende blog is een extra blog over een andere manier van leren
Fijne groet,
Hetty
De AD(H)D ervaringsexpert
Meer blogs over mij en andere mensen met ADHD of ADD lees je hier
Vragen over dit blog of over andere ADHD en ADD zaken? Stel ze hier.