B-L-O-G 45: Ik ga naar het strand en neem mee…. een tropische storm en mijn AD(H)D…..
Ik moet het even kwijt….. ik zit middenin een geluksmoment. En omdat ik als AD(H)D-er enorm intens kan genieten van dingen, wil ik je daar iets over vertellen.
Ik was zojuist op het strand. Vanochtend had ik 2 blogs geschreven en ik voelde dat ik even iets heel anders moest gaan doen. Het gevaar van een paar uur intensief werken is dat ik blijf steken (hyperfocus) waardoor mijn energie zo uit mijn lijf de aarde in verdwijnt met als gevolg dat mijn goede humeur zoek raakt. En dat terwijl het zo’n heerlijke dag was.
Dus ik besloot om in mijn eentje naar het strand te gaan.
Manlief zat voor de tv naar de formule 1 te kijken en de kinderen trokken hun eigen plan. Alle ruimte dus voor mezelf. Boekje mee, flesje water, mijn e-reader en telefoon. O, ja en een zakje chips, lekker.
Zodra ik bovenop de duinen stond stroomde frisse zuurstofrijke lucht in mijn longen. En daar zijn mijn hersenen dol op. Ze komen tot rust en zetten de rem op mijn eeuwige gedachtestroom….. Heerlijk.
Na het uitstallen van de stoel en de parasol heb ik meteen een duik genomen. Ik kan zo genieten van de golven en het drijven op het zoute water. Daar heb niemand voor nodig. Nou ja, we zijn eigenlijk altijd met z’n drieën hoor…. me, myself and I.
Maar goed, na het plonzen pakte ik mijn boek, ik dronk wat en knabbelde aan de chips. Dat het wat bewolkt werd, had ik toen nog niet zo in de gaten.
Toen ik wat mensen langs me heen zag lopen merkte ik de weersverandering pas op. Eerst werd het wat bedompt en grauw. Daarna stapelden de wolken zich op tot een wel heel bijzondere samenstelling van kleuren en structuren. Wouw, wat vond ik dat mooi. Ik had nog nooit zoiets gezien.
Na een paar foto’s en filmpjes maakte ik een besluit: als iedereen nu van het strand gaat, staan die mensen straks allemaal in de rij voor de pakkeerautomaat…… en de regen zal niet lang meer op zich laten wachten….
Weet je wat? Ik blijf gewoon!!!! JAAAAAAA, dat ga ik doen. Ik wacht gewoon de storm af en ik ga ervan genieten. Niets geen haast, ik had immers een dakje boven mijn hoofd en de buienradar voorspelde weer droogte na een half uurtje.
Wat ben ik blij dat ik out of the box durfde te denken. Dat ik alles even los durfde te laten door in het hier en nu te blijven.
De wind stak op, de druppels kwamen met volle vaart naar beneden en ik zat daar voor de opening van het strandhokje. Te kijken, te turen, te voelen…. al mijn zintuigen aan. Intens, enthousiast en gevoelig.
Na de storm ben ik heel op het gemakje door het zware natte zand naar het duin gelopen. Ik heb me nog eens omgedraaid en ik zag de bui in al zijn hevigheid naar het oosten drijven. Op weg naar een nieuw gebied.
Op dit soort momenten kan ik zo genieten van mijn AD(H)D! Van mijn onbevangenheid en enthousiasme, als een kleine meid in de zandbak. Niemand die iets van me wil, niemand die me stoort…. enkel genieten van het moment in al zijn glorie.
Genieten voor 3…. me, myself and I
Het geven van een kadootje zorgt bij mij wel eens voor de nodige spanning…. lees hier mijn blog.
Fijne groet,
Hetty
De AD(H)D ervaringsexpert