B-L-O-G 5: Ik ga overleven en neem mee…. mijn zandpaadjes en mijn AD(H)D…
Tijdens het schrijven van mijn lezing en training ben ik op zoek gegaan naar informatie over AD(H)D. Gek eigenlijk dat de wetenschap ons hier nog wat in de steek laat.
Wil je liever naar deze blog luisteren i.p.v. lezen? Klik dan hier.
Ik heb me rot gezocht op internet naar de wetenschap achter AD(H)D maar het komt eigenlijk allemaal op hetzelfde neer: de aanmaak en doorstroom van neurotransmitters is verstoord….. Het klinkt bijna kleinerend…. want wat is er mis met dat beetje informatie dat zoek geraakt in je hoofd?
Beseft men de impact van deze verstoring eigenlijk wel?
• Dat mijn hele leven soms op zijn kop staat omdat de transmitters de verkeerde weg wijzen voor belangrijke informatie……
• Dat mijn emoties de kluts kwijt zijn omdat oude informatie ineens opduikt zonder dat ik daarom gevraagd heb…..
• Dat mijn lijf alarm slaat omdat gemoederen zich opstapelen in één of andere hoek…
Gelukkig heb ik inmiddels voldoende levenservaring waardoor ik veel situaties zelf kan oplossen en waardoor ik steeds beter overleef. Die levenservaring en strategieën om te overleven komen met de jaren.
Zie het als zandpaadjes in je hoofd. Hoe vaker je over het paadje loopt, hoe meer er een weggetje gevormd word. Dit paadje is de ultieme kracht van herhaling, een Tom Tom in je brein…
Een valkuil is echter dat er nieuwe fases komen in je leven waardoor paadjes mogelijk verzanden. Ingrijpende gebeurtenissen zoals vriendschappen, puberteit, verhuizing, verlies van dierbaren, nieuwe baan, nieuwe relatie, krijgen van kinderen….. Allemaal momenten van grote impact die een beroep doen op de flexibiliteit van je hersenen. Lees: opnieuw de weg zoeken en bewandelen zodat er nieuwe paadjes kunnen ontstaan.
Ik ben er van overtuigd dat bovenstaande voor iedereen geldt maar voor kinderen en volwassenen met kenmerken van AD(H)D is dit extra hard werken… neurotransmitters zijn namelijk niet voor één gat te vangen…… en dan kan zo’n zandweggetje ineens aanvoelen als Zeeuwse klei.
Gevolg: ploeteren om een zichtbaar sleufje te graven.
In het volgende blog bedank ik mijn moeder voor haar onvoorwaardelijke liefde
Fijne groet,
Hetty Cornelis
De AD)H)D ervaringsexpert
Heb je een vraag of wil je iets delen? Laat het hier weten, dan hebben we het erover.